Δεν είναι και λίγες που προσπάθειες για τα δημιουργηθεί ένα hi tech μπαστούνι για άτομα με προβλήματα όρασης. Μπαστούνια με υπερήχους, υπέρυρθρες κ.ο.κ. Μια άλλη ιδέα, αυτή της χρήσης λεϊζερ για τη δημιουργία ενός νέου μπαστουνιού έχει βοηθός καθηγητής στο Πανεπιστήμιου του Αρκάνσας.
Στο συγκεκριμένο πανεπιστήμιο ο Dr. Cang Ye και οι συνάδερφοι του σχεδιάζουν να χρησιμοποιήσουν ένα Flash LADAR (laser detection and ranging) τρισδιάστατο αισθητήρα για να δημιουργήσουν ένα λεπτομερές μοντέλο του περιβάλλοντος του χρήστη.
Σε αντίθεση με άλλα συστήματα που χρησιμοποιούν αποστασιομέτρηση με laser και χρειάζονται να κινεί κανείς μηχανικά μπροστά-πίσω τον αισθητήρα για να ανιχνεύσει το περιβάλλον, το σύστημα Flash κάνει μια σάρωση σε ελάχιστο χρόνο συνολικά με ελάχιστο χρόνο – μια ανά nanosecond, και έτσι είναι φυσικά ιδιαίτερα χρήσιμο για άτομα εν κινήσει.
Το σύστημα Flash λαμβάνει μάλιστα δύο εικόνες ανά έκθεση, μια που μετρά την φυσική απόσταση κάθε pixel, και μια που μετρά την πυκνότητα. Η ομάδα του Ye έχει δημιουργήσει ένα πρόγραμμα (αλγόριθμος) που ονομάζεται VR-Odometry (VRO), και χρησιμοποιεί αυτά τα δεδομένα για να υπολογίσει τη θέση του χρήστη στο περιβάλλον.
Το VRO συγκρίνει τα χαρακτηριστικά στις δύο εικόνες και παρατηρεί τις διαφορές μεταξύ τους ώστε να αποφασίσει πως αυτό το στοιχείο του χώρου και ο χρήστης κινούνται ο ένας σε σύγκριση με τον άλλο. Συνδυάζοντας τις πληροφορίες με την μέτρηση της απόστασης ο άνθρωπος με κινητικά προβλήματα έχει με σιγουριά το που είναι στο περιβάλλον και το που πηγαίνει…
Το όλο πρόγραμμα που γίνεται προσπάθεια να οδηγήσει σε φορητή συσκευή -μπαστούνι ή κάτι παρόμοιο, έγινε εφικτό χάρη σε $320,389 χορηγία από το National Science Foundation’s Robust Intelligence Program, ένα ειδικό πρόγραμμα χορηγιών.
Μακάρι να πάνε όλα κατ’ευχήν…
